20-04-2004
wijze: In Den Haag daar woont een graaf

Heidi was als peutertje
altijd aan 't ontdekken.
Knoppen op een radio,
daar kun je vast aan trekken …
En hoe smaakt dat nou, zo'n peuk?
Roeren in de as is leuk!
Prullen in een mandje?
Hup, over het randje.

In de carport stond een krat
vol met lege flessen.
Heidi dacht: "Hoe leeg is leeg?"
en wou haar dorst toch lessen.
Ieder bodemslokje bier
gaf die peuter meer plezier.
" Het smaakt alsmaar zoeter.
Hik, ik lijk wel toeter."

In het buitenbad bij Kuif
spetterde een clubje.
Heidi sprong met veel geplons
en dus viel er 'een drupje'
water op haar apparaat.
Hoe kwam dat weer aan de praat?
Open en dan stoven:
'zonnebrand' van boven.

Heidi kende Marco al
van het Hermus-busje,
maar het was SHJO
die leidde tot een kusje.
Om naar avonden te gaan
bood hij haar zijn Escort (!) aan,
van de Groene Toren
veilig (?) weer naar Hoorn.

Toen zat Heidi onderhand
op het Werenfridus.
Want ze wou de Havo doen,
dat is toch nogal wiedes.
Ringleiding werd aangelegd,
voor menig leraar een gevecht.
Havo slechts een jaartje,
VWO als staartje.

Daarna deed ze Orthope-
dagogiek in Leiden.
Tot de scriptie ging dat best,
toen wérd het steeds meer Lijden.
Jarenlang heeft ze gebaald,
onlangs toch haar bul gehaald.
En wie stond daar liefdoend?
Dag, mevrouwtje Sigmund!

Ondertussen woont het paar
samen aan de Pandhof.
Door veel klussen werd het huis
van onder tot de rand tof.
Marco helpt veel trucks met pech
snel vakkundig weer op weg.
Heidi juft op Amman,
vroeg op Amsterdam an.

Dit is 't einde van dit lied;
niets meer om te lallen.
Enkel dit nog: onze bruid
kan soms flauw gaan vallen.
Is de kerk overvol?
Pretparkwachttijd al te dol?
Laat ons maar niet dringen …
Stop! 't Is klaar met zingen.