Goedemiddag familie, vrienden en kennissen van mijn oma,

Oma en ik hadden een bijzondere band. We zijn op dezelfde dag geboren,
1 maart. Als kind was ik veel op de Ariens. Ik heb er vaak met plezier met mijn broer gelogeerd.
Voor degenen die mij niet goed kennen, ik vind spelletjes doen superleuk. Mijn oma gelukkig ook. Er waren tijden dat ik 4-5 keer per week naar de Ariens ging om spelletjes te spelen. Hier heb ik leren hoogstebladden, patiencen en klaverjassen. En wat heb ik veel met mijn oma geklaverjast. Geen wit stuk papier was veilig, want overal waar we de stand op konden bijhouden, daarop werd dat gedaan. We hadden allebei een andere tactiek. Waar mijn oma vooral voor de punten ging in slagen, spaarde ik vooral voor de roem.
Wat ik wel bijzonder vind, is dat ik weleens met vier generaties heb geklaverjast: in Spierdijk, met mijn moeder Ingrid, mijn oma en de moeder van mijn oma, Oma Van Diepen.
Ongeveer 3 jaar geleden ontdekte ik de eerste signalen van oma's dementie. Ze vergat ineens welke slagen er waren geweest, wat troef was en daardoor speelde ze weleens onbewust vals.

Naast spelletjes heb ik ook andere dingen van mijn oma geleerd. Ze leerde me om snel tevreden te zijn, niet zo moeten zeuren. Dat je niet zomaar opgeeft. Als iemand je vraagt om te helpen, dat je dat dan moet doen, want het is fijn als je dat mag doen. Ze heeft altijd anderen geholpen en voor anderen gezorgd. Totdat ze dit niet meer kon. Ze werd ineens afhankelijk, iets wat ze niet gewend was. Het maakte haar onrustig. Maar nu heeft ze rust.

Wat hebben wij als kleinkinderen een geluk gehad, om haar als oma te hebben. Een lieve zorgzame oma. Jammer dat ik dit nooit heb gezegd toen haar geheugen nog optimaal werkte. Ik ben blij dat haar strijd voorbij is, dat ze nu rust heeft.

Het voelt gek dat ze er niet meer is. Ik besef dat veel dingen niet meer gaan gebeuren. Ze is niet meer aanwezig op komende verjaardagen. We zullen niet meer samen onze verjaardag vieren. Hoe ze kon genieten van de vogels om haar heen. In de krant die we krijgen, zullen de sudoku's niet meer ingevuld zijn. Ik zal niet meer naar haar kunnen zwaaien als ze de krant door de brievenbus heeft gegooid. Of als ik de brievenbus hoor, dat ik niet meer naar voren ga rennen om te kijken of het oma was. Want misschien wilde ze nog wel een potje klaverjassen.

Ik zal veel terugdenken aan mijn oma, met een glimlach.

Dank je wel, oma, voor de mooie verhalen van vroeger.
Dank je wel, oma, voor jouw liefde en aandacht.
Dank je wel, oma, voor de leuke tijd die je aan mij hebt besteed.