Louise:

Mijn vader is niet meer in staat hier een verhaal te vertellen en mijn zusje kon niet aanwezig zijn. Ook uit naam van Kees en Maria herdenk ik een oma en moeder, die altijd wel even aandacht voor je had. Ook al waren er velen om je heen. Dag oma.

Karin:

"Oma is vanochtend om 4.45 uur overleden." Het bericht kwam bij mij binnen duizenden kilometers van hier. Dan komt er verdriet, het verdriet van nooit meer, nooit meer een knuffel met dat broze omalijf. Maar kort daarna komt de opluchting: ze mocht eindelijk naar opa.
Wie heeft er antwoord op de vraag waarom de laatste zeven jaar zo moesten zijn zoals ze zijn geweest?

94 jaar. Ik realiseer mij dat wij daar minder dan de helft van hebben meegekregen en toch draaien wij al even mee.
Er zijn nog maar heel weinig mensen die uw kinderjaren hebben meegemaakt. Gelukkig nog heel veel mensen die uw jaren als moeder van een groot gezin hebben gekend.
Voor mijn generatie was u de spil van de familie Van Diepen, waar de familie elkaar ontmoette en u zonder poespas eindeloos thee schonk en groentesoep met ballen serveerde.

Oma, ik denk dat ik namens de kleinkinderen spreek als ik zeg: "Dank u, dank u voor dit mensbeeld dat we van u hebben gekregen. Opgewekt, nuchter, niet snel uit het veld geslagen."

Er staat een foto op de website - ik heb het nu niet meer nagekeken, maar jaren geleden kwam ik tot de conclusie dat u op dat moment 31 was en 9 kinderen had. Uw gezicht is stralend en uitgerust. Deze foto is voor mij een inspiratiebron geweest en ik heb hem ook gedeeld met vriendinnen die het leven met 1 of 2 kinderen te druk vonden: dames, het is niet wat er op je pad komt, maar het is hoe je ermee omgaat.

Geef opa een kus van ons allemaal. Uw liefde voor elkaar is een kracht die deze familie verbonden heeft.

Oma, ik ben zo blij dat ik hier net heb kunnen zijn! We zijn blij dat u niet meer zenuwachtig hoeft te zijn en dat uw geest de krachtige persoonlijkheid kan terugvinden die u altijd voor ons bent geweest.