Toen ik Kees eind december in het ziekenhuis zag, zag hij mij niet. Hij sliep, en bleef slapen, ondanks Maria's pogingen hem te wekken. Toen hij weer naar huis mocht, hoopte ik zo dat hij op zou knappen, om erbij te kunnen zijn op onze 10de Broertjesdag, dit jaar weer in Leiden. Het heeft niet zo mogen zijn. Vorig jaar, op de 9de, bij Berry, was Kees nog aanwezig, ook al was hij toen af en toe al afwezig.

Zeven jaar geleden heeft Kees de Broertjesdag georganiseerd en daar wil ik iets over zeggen. Over twee bijzondere dingen die hij had bedacht.
Het briljante idee van de mystery guest – wij moesten, door vragen te stellen, raden wie er in het zijkamertje zat.
Een ander onderdeel had Kees al een jaar tevoren bedacht. We zaten in Leiden in restaurant Mijn Broer (dat is er nu niet meer, en mijn broer ook niet) en we trokken lootjes. We moesten voor het jaar daarna over de broer die je getrokken had een stukje schrijven, zonder erbij te zeggen over wie het ging, en dan moesten de anderen dat raden.

Ik had Kees getrokken en ik heb het stukje op mijn computer teruggevonden. Daar wil ik wat uit voorlezen. Eerst een fragment dat voor alle acht broertjes gold:
"Hij heet Van Diepen, hij heeft zeven broers, hij is geboren en getogen op de boerderij, zij het niet in een West-Friese stolp, maar in het piepkleine werkmanshuisje bij de 'plaats' van Opa, achter in Grosthuizen, hij heeft ook nog eens vijf zussen, zijn moeder is 87 [zeven jaar geleden dus; P] zijn vader is al bijna elf jaar dood, maar is 80 geworden, hij heeft dus een hoge levensverwachting, afkloppen, hij weet wat een hossie is en een papierhol, hij kent het woord fieselefasie, dat in geen enkel woordenboek voorkomt, hij heeft op het bleekveldje gespeeld, hij heeft zijn eigen radijsjes gekweekt, hij heeft gebussietrapt met Delemarres, Smallen, Wijnkertjes of Omesies, hij heeft gangen aangelegd in stapels hooibalen, hij heeft hooi op kleine of grote roken gezet, hij heeft stront geslecht en weide gesleept, hij heeft mis gereden, hij heeft paard gereden, hij heeft in de vakanties bollen geraapt, en hij heeft bovenal talloze koeien gemolken, gevoerd, verweid, vertroeteld en/of vervloekt."

Maar ik had ook een persoonlijke herinnering die me toen erg heeft geraakt. Tom noemde het woord 'zorgzaam', ik wil daar 'kwetsbaar' aan toevoegen. Als bridgeleraar wist Kees precies wat kwetsbaar betekende.
Ik ben misschien de enige Van Diepen die niet bridget, ik bedoel het in de oorspronkelijke betekenis:
"Hij heeft een keer intens gekrenkt en verdrietig op het bleekveldje gestaan, na een nogal ontactische opmerking van Pa [Kees was gezakt voor een examen en Pa zei: 'Was dat nou nodig?'; P]. Een van zijn broers kwam bij hem, met de behoefte om te troosten, maar nog te jong om woorden te vinden. Misschien wilde de verdrietige broer trouwens alleen maar alleen zijn en stond die andere broer hopeloos in de weg."

Die andere broer was ik. Ik had moeite om woorden te vinden, en dat heb ik nu ook. Ik schurk me dan graag aan poëzie. Daar besluit ik mee. Geen sonnet, maar een daarvan afgeleide vorm, een snelsonnet:

Het lijkt wel of je even hebt gewacht
Om Mam het allerzwaarste te besparen
Ze heeft gelukkig niet hoeven ervaren
Dat nu haar eigen kind wordt weggebracht

En mag ik even van een hemel dromen?
Dan zul je haar daar straks wel tegenkomen