Er was nog wel een probleempje met onze verkering: pa had al een meisje. Bets Doodeman uit Zwaagdijk. Dat heeft ie meteen eerlijk verteld. Hij mocht daar maar eens in de veertien dagen komen, dus die andere zondag waren wij samen. Pa had het er verschrikkelijk moeilijk mee. Ik accepteerde het eigenlijk gewoon; als het zo was, dan was het zo. Ik vond haar erg mooi, groot en knap, echt een dame - ik was maar een schriel meisje. Uiteindelijk vond pa haar toch te serieus (één zoentje bij het naar huis brengen en dan wegwezen) en maakte hij het uit. Ik zoende bepaald lekkerder.
Maar we hebben voor ons trouwen nooit met elkaar geslapen, hoor. Wel een keertje bij elkaar! We zijn eens in het schuurtje van Piet Koning op een berg schapenwol in slaap gevallen. 's Morgens ontdekte zijn vrouw de indrukken in de wol en nog voor de middag zat er een slot op het schuurtje. Daar hadden we trouwens niks geen last van, want pa lichtte er zo een raampje uit.

Toen we ons op mijn verjaardag in 1938 wilden verloven, vond opa Van Diepen dat we dan in het voorjaar ook maar moesten trouwen. Ik vond het wel een goed idee: waarom eigenlijk niet? Naast de boerderij van opa stond het werkmanshuisje al een hele tijd leeg. Toen pa en daarna oom Herman van school kwamen, was de werkman de deur uit gedaan. Er heeft nog wel een Bron in gewoond, maar die is geëmigreerd. Het laatste jaar werd het huisje gebruikt om gladiolenbollen in te drogen. Toen is er nog eens brand geweest. Als dat nou een beetje doorgezet had, hadden we misschien niet zo'n klein huisje gehad...

Ik heb met kerst mijn dienst opgezegd en ben mijn uitzet gaan naaien: lakens, slopen, hemden, onderjurken, nachtponnen. Dat was mijn kapitaal, want verder had ik niet kunnen sparen omdat ik mijn loon thuis afgaf.

Opa Van Diepen had tweedehands meubelen gekocht: twee leunstoelen met rieten zittingen, een tafel, vier groene stoelen en een buffet. Toen ik vroeg wat dat kostte, zei hij: "Zus (zo sprak hij alle vrouwen en meisjes aan), wat je niet besteld hebbe, hoef je ook niet te betale." Van het geld dat we op de trouwdag kregen, kochten we een servies en huishoudelijke dingen als een waterketel, een wasbord, een emmer, een petroleumstel.

Mijn uitzet maakte ik onder leiding van tante Mien. Dat was een echte naaister, daar had ze thuis een apart kamertje voor, bij de koestal. Zij heeft ook mijn bruidsjurk, bruidsmantel en trouwjurk genaaid. In die tijd gingen bruid en bruidegom in de drie weken voor hun huwelijk alle familieleden langs, vaak ook met de ouders erbij. Dan werd je voor een avond of een middag of een hele dag ergens uitgenodigd: of je dan en dan nog vrij was. Ik vraag me nu af hoe dat georganiseerd werd, want er was nog geen telefoon toen.
Het was een afmattende bruidstijd. Terwijl we elke dag toch goed te eten en te drinken kregen, ben ik in die periode 6 pond afgevallen. De bijzonderste visite was bij oom Jacob Koopman en tante Trien van der Hulst: daar kwamen we met vier bruidsparen tegelijk. Pa en tante Luus waren neef en nicht van oom Jacob en er gingen ook nog een broer en een zus van hem trouwen.
Bij de boeren werden huwelijken altijd eind april, begin mei gesloten, want dat was de periode waarin land te koop of te huur werd aangeboden. Pa kreeg een deel van opa's land in huur en kocht wat koeien uit zijn veestapel, voor 200 gulden, op schuld. En in het begin hadden we ook nog een paar schapen.

Voor de wet zijn we al op 20 april getrouwd, op donderdag kon dat gratis. Het stelde ook niks voor. Ik was het huisje aan het schoonmaken en pa was op de boerderij bezig. 's Middags reden we naar het gemeentehuis in Berkhout. We trouwden en gingen daarna weer gewoon aan het werk. Waarom het trouwen voor de kerk niet ook op die dag was, weet ik niet. Misschien kwam die datum Heerom niet goed uit. Want we zijn getrouwd door de broer van opa, die pastoor was in Zandvoort. Met twee bruidsparen, ook tante Luus en oom Jan Delemarre.

Van de huwelijksdag zelf herinner ik me niet veel meer. Bijvoorbeeld niet hoe we naar de kerk toe gingen toen pa me op het Zuidje afgehaald had. Met een koets, of een auto, of paard en wagen, of met de fiets? Wel weet ik nog dat mijn vader en moeder, broers en zusjes naar een vroege mis waren. Waarom die al extra naar de kerk gingen? Misschien zouden ze anders te lang nuchter moeten blijven. Want je mocht vroeger voor de mis niks eten of drinken. Dat was vaak een opgaaf, hoor. Het was al een hele verbetering toen het geoorloofd was om vooraf water te drinken. Hoe dan ook, ik was 's morgens alleen thuis en toen brak er een pink los in de koestal. Ik heb gauw de buurjongen, Piet Schipper, erbij gehaald - het was een hele consternatie.

De bruiloft mocht maar tot 11 uur 's avonds duren, omdat we in de rouw waren van opa Van der Hulst. Daar zit ook nog een verhaal aan vast: eind januari zou pa op een avond vertellen of ons huwelijk echt door kon gaan, want dan ging ik een naaimachine kopen. Ik had er in Hoorn al een uitgezocht; ze zouden 'm voor me vasthouden. En toen kwam pa helemaal niet! Wat moest ik nou gaan zeggen in die winkel? De volgende dag hoorde ik dat zijn grootvader overleden was.
Omdat de huwelijksdag zo kort was, konden we niet tussendoor ook nog eens naar Hoorn voor de trouwfoto. Ieder bruidspaar ging naar Meyer op het Grote Noord. Die had daar een speciaal ingerichte kamer voor. De foto die jullie wel kennen, is drie weken later gemaakt. Moest ik nog eens mijn trouwjurk aan. Het bruidsboeket was natuurlijk verlept, dus ik sta erop met bloemen van de fotograaf.