Al in 1975 zongen Tanno en ik: "Mijn opa, mijn opa, mijn opa - in heel Europa is er niemand zoals hij..." Want een bijzondere opa, dat was hij. Als mensen uit mijn vriendenkring opa een keer ontmoet hadden, vergaten ze hem nooit weer. "Jouw opa, met die mooie krachtige kop, met die dikke wenkbrauwen en dat witte haar."

Samen met oma maakte opa voor ons een plek waar we altijd welkom waren, waar altijd met ons meegeleefd werd. Opa zou nooit direct zeggen: "Ik ben zo blij dat je er weer bent", maar als hij me na lange tijd weer zag, kneep hij me bijna fijn in zijn krachtige omhelzing. Dan wist ik genoeg, daarvoor had hij geen woorden nodig.

Ook in de laatste periode heb ik zijn woordenloze taal van tederheid naar oma toe kunnen bewonderen. In de onrust en de machteloosheid van het wachten op de diagnose en in de korte periode daarna bleven ze bij elkaar, elkaar troostend en aanrakend, de handen ineengestrengeld.

Ik weet nog goed dat opa thuiskwam van zijn eerste heupoperatie. Ik vroeg hoe het ging en hij zei: "Nou, ik ben blij dat ik weer bij oma kan slapen. Het is maar niets als je niet tegen elkaar aan kunt liggen en even kan knuffelen." Die liefde, na meer dan vijftig huwelijksjaren, kan voor ons allemaal een groot voorbeeld zijn. Wij zijn trots om ons tot opa's afstammelingen te mogen rekenen.

Louise:
In mijn herinneringen kon ik uren om hem heen drentelen, terwijl hij op zijn klompen op de moestuin of bij de beesten bezig was en ik eindeloos vragen kon stellen. Af en toe kreeg ik een nukkig antwoord, maar toch weet ik nu dat hij het fijn vond dat ik er was, dat ik ook rustig toe kon kijken wat hij deed. Ik mocht hem ook overal mee helpen: een baal stro van zolder gooien, de groep leegscheppen en voer strooien - al ging het maar met kleine beetjes.

En later de vele spelletjes. Bijvoorbeeld Scrabble, waarbij opa meestal net nog een mooier woord had, omdat hij letters had gespaard en rustig had afgewacht. Dat je soms - voor de lieve vrede - een woord van opa maar goed rekende
ook al had je twijfels, dat is algemeen bekend.

Bij verjaardagen en diplomauitreikingen kon je altijd op hem rekenen en haalde je met veel plezier oud bruin in huis.

Karin:
Ik kan me oma zonder u nog niet zo goed voorstellen en ik zal nog vaak als ik op de Ariëns kom, zoekend naar u rondkijken. Maar u zonder oma - dat kan helemaal niet, dus ik ben blij voor u dat u met haar naast het bed bent gestorven.
En ik ben ook blij dat het geen maanden van pijn zijn geweest, maar dat we toch allemaal heel kort aan het idee dat u er niet meer zal zijn, hebben kunnen wennen.
En dat u - door pure wilskracht - nog net bij de bruiloft van Tanno en Natascha kon zijn, meegenietend en meelevend ondanks de enorme inspanning die dat gekost moet hebben.